កាលពីព្រេងនាយមានក្របីពីរក្បាល មួយជាក្របីស្រុក
មួយទៀតជាក្របីព្រៃ។ ថ្វីត្បិតសត្វទាំងពីរមានឈ្មោះខុសគ្នាក៏ដោយ
តែវាស្រលាញ់គ្នាណាស់ វាតែងតែដើររកស៊ីជាមួយគ្នាជានិច្ច។
ទន្សាយឃើញដូចនេះក៏រកឧបាយកលបំបែក។ ថ្ងៃមួយវាដើរមករកក្របីទាំងពីរ
និយាយថា៖
នែ! បងក្របីទាំងពីរ!
ចូរបងកុំរស់នៅជាមួយគ្នាប្រយ័ត្នមនុស្សឃើញ ចាប់បងទាំងពីរយកទៅប្រើប្រាស់មិនខាន។ ក្របីព្រៃភ័យ ខ្លាចមានគ្រោះថ្នាក់ដូចពាក្យទន្សយក៏សុំរ័បកពីក្របីស្រុក ទៅរកស៊ីទីទៃ។ ក្នុងការបែកគ្នានេះ
សត្វទាំងពីរតែងនឹកអាល័យ ដល់គ្នាជានិច្ច។
លុះឃា្លតយូរៗទៅ ក្របីទាំងពីរក៏ភេ្លចគ្នាឈឹង។
ទន្សាយដឹងថាមិត្តទាំងពីរ ភ្លេចគ្នាហើយ
ក៏ដើររកក្របីព្រៃ ហើយនិយាយប្រាប់ក្របីព្រៃថា៖
នែ! បងក្របីព្រៃ!
ខ្ញុំជួបក្របីមួយ អួតថាខ្លាំងពូកែណាស់
ចងរកគូរជល់ល្បងបឬទ្ធិគ្នា។ តើបងហ៊ានជល់ជាមួយគេទេ?
ក្របីព្រៃខឹងតូង ឆ្លើយថា៖
យើ ! ក្រោមមេឃលើដី
មានក្របីណាខ្លាំងប្រហែលខ្ញុំ។ ឥឡូវមានក្របីព្រហើន អួតថាគ្រាន់បើ! ចូរបងទន្សាយហៅវាមកល្បងឫទ្ធិនឹងខ្ញុំមើល!
ទន្សាយបានដៃក៏រត់វឹង ទៅប្រាប់ក្របីស្រុក៖
អឺ
បងក្រពីស្រក! ក្របីព្រៃខឹងនឹងបងខ្លាំងណាស់ តេអោយខ្ញុំហៅបងទៅជួបប្រលងឬទ្ធិគ្នា។
ក្របីស្រុកអោយទន្សាយជិះលើខ្នង ជូនទៅជួបក្របីព្រៃ។
ដល់ភ្លាមក្របីព្រៃស្ទុះភ្លែតវ័ធក្របីស្រកយ៉ាងសាហាវ។
ក្របីទាំងពីរប្រយុទ្ធគ្នាអស់ពេលយ៉ាងយូរ មិនឈ្នុះ
មិនចាញ់ ក៏បែកគ្នា មួយទៅស្រុក មួយនៅព្រៃលែងជួបគ្នារហូត៕
No comments:
Post a Comment