រៃ និងស្រមោច

១. មានសត្វរៃមួយ ហើរច្រៀងលេងពេញមួយរដូវប្រាំង គ្មានគិតខ្វល់ខ្វាយរកស្បៀងអាហារទុកសំរាប់ខ្លួនឡើយ។ ឯហ្វូងស្រមោចជាសត្វឧស្សាហ៍ព្យាយាម នាំគ្នាពាំជញ្ជូនស្បៀងទុក គិតក្រែងខ្វះខាតទៅថ្ងៃមុខ។ រដូវភ្លៀងធ្លាក់ជោកជាំមកដល់ រៃអត់អាហារ កើតក្តីស្រេកយ្លាន រួចក៏ហើរទៅខ្ចីស្បៀងស្រមោចដោយពោលថា៖ មិត្តអើយ! ខ្ញុំឃ្លានណាស់ ពុំមានអ្វីបរិភោគទេ ព្រោះភ្លៀងធ្លាក់ខ្លាំងណាស់ នឹងចេញរកអាហារពុំបាន។ ដូច្នេះ សូមមិត្តមេត្តាចែកស្បៀងអោយខ្ញុំខ្ចីសិន ទំរាំរដូវប្រាំងខ្ញុំសងមិត្តវិញ។

ស្រមោចលឺហើយ ក៏សួរវិញថា៖

២. អើរៃ! កាលពីរដូលប្រាំង ឯងរវល់ធ្វើអ្វី បានជាមិនខំរកស្បៀងទុក? រៃក៏ឆ្លើយមកវិញថា៖ មិត្តអើយ! ខ្ញុំរវល់ហើរស្រែកច្រៀងលេងយ៉ាងសប្បាយតាមព្រៃព្រឹក្សា។ ស្រមោចឮហើយតបថា ឥលូវច្រៀងលេងទៀតទៅកុំឈប់! ព្រោះការច្រៀងនាំអោយរៃឯងឆ្អែត! អញ្ជើញច្រៀងទៀតទៅណាមិត្ត! ពួកយើងនឹងចាំស្ដាប់! ស្រមោចពោលហើយ ច្រានរៃចេញពីផ្ទះទាញទ្វារបិទគ្រឹប។ រៃនៅតែទទូចអង្វរស្រមោចទៀតថា៖

៣. ឪ មិត្តអើយ! ខ្ញុំអត់បាយស្ទើរដាច់ពោះស្លាប់ មានកំលាំងឯណា ស្រែកច្រៀងទៀត! អាណិតចែកស្បៀងអោយខ្ញុំខ្ចីបន្តិចមក! ស្រមោចឆ្លើយពីក្នុងផ្ទះមកថា៖ ស្បៀងយើងមានខ្លះដែរ តែយើងទុកល្មមតែកូនចៅយើងៗពុំមានស្បៀងឯណាច្រើន ចែករំលែកអោយរៃឯងទេ? រៃទាល់ប្រាជ្ញ អស់សង្ឃឹម ក៏ហើរទៅកាន់លំនៅវិញដោយក្តីទុក្ខសោក។ វាត្រដររស់ដោយក្តីអត់ឃ្លាន វេទនាបំផុតពេញមួយរដូវវស្សា៕

 

សំណួរ

១. តើរឿងរៃ និងស្រមោចនេះ ចង់អប់រំអំពីអ្វី?

២. ឃ្លាថា ខ្ញុំអត់បាយស្ទើរដាច់ពោះស្លាប់ មានអត្ថន័យយ៉ាង ណា?

៣. តើប្អូនចង់រស់បែបជាសត្វរៃ ឬបែបជាសត្វស្រមោច? សូមពន្យល់។